Oppdatering faktisk!

ÅTVARING; langt innlegg. Har to veker å ta igjen for.


A vida é bela.

Eg har oppdaga eg til min store skrekk at eg berre har 236 dagar igjen her. Skrekk og gru. No offence, men eg har ikkje lyst å forlate denne plassen.
Det høyrest mykje ut i tal, men eg har ein kalender over skuleåret med alle dagane, og det er jo ingenting!

Eg har det så fint no at eg kunne sprekke:)
Det er ikkje noko spesielt, eg trives berre så godt. Kjenner meg heime her, sjølvom det er pokker så kaldt om morgonen når eg må forlate senga.
Trives med "gamlingane" mine. Luisa er faktisk yngre enn mine eigne foreldre, så det er jo ikkje gale eigentleg. Luis er rundt 60 trur eg, men verdens søtaste gubbe. Eg og Luisa pratar og pratar om alt mellom himmel og jord, og Luis er kjempekoseleg og er livredd for at eg ikkje skal ha det bra, for han likar ikkje triste folk. Ikkje noko problem:D

Sist veke var eg paa to studieturar til Lisboa. Med engelskklassen til Oceanário, og med geografiklassen til Museu do Ar og Museu de comunicações.
Koseleg. Klasseturar slaar alltid an:) Bussturar med syngjing og tull knyttar folk saman:)

Fredag kveld var det Halloween. Eg tok med Charlotte på halloween-fest på ein café (Caféar her er opne til langt på natt og fungerer som bar i tillegg). Skjedde ikkje mykje der, var stappfullt av gutar, merkeleg nok, (ja, jenter, berre å kome. Dei er pene! ;D ) som sat og røyka og drakk, og vampyrar og heksar gjekk rundt og serverte og rydda.
Må berre får det ut: ALKOHOL ER SÅ BILLEG!
ah, deilig. Eg og Charlotte heldt på å døy, då me betalte 1,50 euro for ein martini. Tolv kroner?! Og var vist tilbod på halloween-shots - 1 euro.
Forresten fett å berre kunne bestille drink utan at nokon bryr seg om å sjå på deg eingong.

Jaja, me sat der og følte oss litt småteite som utlendingar, og satt og glodde ei stund, prata med nokre gutar i parallellklassen, og så kom Pedro og henta oss ca halv 12. Greit med storesysken som tek deg med ut om natta og kan ta skulda når du kjem for seint heim:) Og greit at dei gidder å ta deg med sjølom dei er tolv år eldre.
Han tok oss med til Sesimbra, spanderte ein drink mens me sat og såg på engelske turistar. Sesimbra er turistby, og ligg heilt ned til havet. Deretter var det ein liten rundtur i området, for å sjå litt natur og forskjellig, og havet under stjernehimmelen, med Lisboa på andre sida av bukta. Nydeleg.

Kom heim i halv tre-tida, stakk innom bakaren og kjøpte innbakt pølseting som er veldig typisk, og køyrde til huset til Pedro og åt og drakk kakao:) Koseleg.

Laurdag vekka Luisa meg kl 10 og tok meg med på marknad. Eg trudde eg skulle flippe ut av fryd. Stappfullt av folk og bodar, og så BILLEG. Atter ein gong. Høyr dette; adidas-joggebukse for 5 euro, og tilogmed ekte merke. Sikkert ulovleg import, men likevel.
Eg kjøpte to BH-ar og tre truser for berre 6,50! Hadde holdt til den eine skåla i Norge :p
Neste gong skal eg ta med meir penger. Etterpå var det mat-marknad. Elskar det. Frukt og grønnsaker i allslags rare variantar, kakar og brød, oliven, ost, fisk og kjøt.

Kl 3 tok Pedro meg med for å surfe:D Himla praktisk at eg er så allsidig, faktisk:) Eg passar saman med alle i begge familiane mine pga bredt interessefelt:) Pedro jobbar i luftforsvaret (har spist lunsj der to gongar. Fett:D For gutar; kult å sjå ein militærbase frå innsida, og være inni stridshelikopter. For jenter; kjekke, veltrente portugiserar i uniform overalt. Haha^^) og er hekta på trening.
Surfing er favorittingen, og han måtte ta meg med:) Fy søren, dette landet er pent! Var på ei strand han sa ikkje var noko særleg, men som hadde passelege bølgjer for meg. Perfekt beliggenhet, midt i mellom Cabo Espichel og Lisboa. Litt for preg av turistar, og sjølve tinga ovanfor er stygge, men hellandussen. Var der eit par timar om ettermiddagen, og sola måla heile verda i gull og sølvblått. Lisboa langt borte til høgre, og fyrtårnet på toppen av stupet til venstre. NYDELEG.
Surfinga kan ein derimot ikkje skryte så mykje av. Eg visste nok at det ikkje var så lett som det ser ut til, men hadde aldri trudd det skulle vere så umogleg. I løpet av dei to timane kom eg meg opp på brettet slik at eg stod på kne ca tre gongar. Resten av tida sloss eg mot straumen og dei uforskamma bølgjane som prøvde å drukne meg.
Men var fett. Sitje på stranda første november og ete frukt etter å ha slete seg totalt ut på naturkreftene, med joggebukse etter den fæle våtdrakta (som beviste atter ein gong at eg skal ete mindre) og sjå verdas finaste solnedgang.

Sist laurdag var eg med Pedro i Lisboa, først på "as docas", hippaste uteplassane i byen, og deretter på ein Club Havana og dansa te latinorytmer til kl 3 om natta.

Når eg tenkjer meg om, er det så mykje å fortelje om at eg lett kunne skreve ein trilogi.
For denne gongen får eg nemne dei mest interessante tinga eg har gjort, og seinare får eg byrje å fortelje om portugisisk kultur og tradisjonar.

For to veker sidan var me på 6-vekersleir med AFS. Eg skal vie livet mitt til den organisasjonen. Beste som har hendt meg.
Alle folka er heilt herlege, og det var ein fryd å sjå dei igjen. Alle har endra seg, og ikkje eit fnugg av den sjenansen me hadde med oss då me ankom, var å sjå. Alle var bestevenner, og den helga gjekk så altfor fort.

AFS er best på å ha gøye aktivitetar og lekar. Og så var det så godt å få prate med folk som veit akkurat kva ein meinar. Me fekk lufta bekymringane våre, og problema me har hatt så langt. Det var ein lettelse, for det viste seg så klart at alle har hatt sine dårlege periodar (eg og Tilmann frå Tyskland var vel dei einaste som ikkje hadde noko å ta opp - eg har hatt to dårlege dagar i løpet av to mnd, ein då eg var sjuk, og ein då eg flytta frå Santos), og at graset hos naboen faktisk er nett det same som på di side. Alle trudde jo at alle dei andre hadde det betre, og at dei berre hadde det gøy.
Fekk meg til å sette endå meir pris på det eg har her:)

Hadde internasjonal middag om fredagen, med mat fra heimlandet. "Å fy fasan, æ e så gravvid, æ", sitat Marte. Seier litt om kor godt det var:) Alle forspiste seg.

Leiren ligg utanfor Lousã, og er eit stort område, men to rekker brakker med soverom (var 8 stk i kvart), dusj/garderobehus med iskaldt vatn, spisesal og aktivitetssal, og masse natur og uteområde, og amfiteater. Evigvarande trompetfanfare kl 8 kvar morgon, 5 grader i rommet, vatn som nektar å verte varmt, opp og ha ein "energizer"-lek med irriterande blide frivillige før frukost, og berre 4 timars søvn. Perfekt<3 Akkurat slik det skal vere:D

Laurdag kveld var det internasjonal kveld - stort leirbål på scenen i amfiet, sitje rundt om, pakka inn i pledd, og sjå på oppvisningar frå dei forskjellege landa.
AFS er så bra, for du lærar meir enn om landet du er i. Eg kan danse argentinsk folkloredans og seie stygge ord på thai.
Reiselysta er tent for godt.

Var trist å dra om søndagen. Fekk meg til å innsjå at det er så mykje eg kjem til å forlate her når eg dreg heim. Eg har venner over heile verda, og kjem mest sannsynleg ikkje til å sjå meir enn ein eller to av dei igjen.
Får heile tida slike depressive tankar, sjølv om eg veit det er sløs av tid.
Livet mitt er berre for bra.

I går var eg med Pedro og Mariana til Lisboa. Var effektive, og var både innom Pasteis de Belêm (berømt bakeri/café som har dei originale pasteis de nata(tradisjonelle portugisiske kaker), der oppskrifta er ein familiehemmeleghet som går i arv), Museu de coches (kongelege hestekjerrer), Museu de Marinha (så stort at me berre gjekk gjennom første etasje. Seier seg sjølv at sjøfarthistorien til Portugal er litt for lang til at ein kan gå gjennom alt i løpet av ein time. Men interessant!) og Casa Pia (berømt barneheim, men veit ikkje kvifor).
Dei kan noko her i landet. Om søndagar er alle museum gratis.

Om ettermiddagen gjorde eg og Luisa klart til kastanjefest i garasjen for me handla. I firetida kom Tilmann(Tyskland). Me hjelpte med å skjere kastanjer og fikse, og gjekk innom familien Santos for å hilse på. Kl 7 henta me Juan(Colombia) på stasjonen i Coina. Så koseleg! Heldt på å døy av fryd.
Eg, Tilmann, Juan, Charlotte(Tyskland - nabo), Vanessa og Sara("syster" til Charlotte-nabo) hadde det fantastisk i vår ende av langbordet. Ellers var det Luisa og Luis, Vanda (syster mi) og Eduardo (kjærasten), Pedro, Mariana og Soraia(nabojente). Masse mat og kjekke folk. Kva meir treng ein?:) AFS gjer underverk. Eg trur aldri me hadde vore venner viss det hadde vore heime, men me storkosar oss i lag:D
Det er fint å ha nokre i nærleiken:) Begge gutane bur ca ein halvtime herfrå, og frå no skal me prøve å møtast oftare.
Eg prøvar å overtale Juan til å lære med å danse. Han har det i blodet, og kan vise korleis ein skal shake! Men han vil ikkje, for han syns det er flaut. Haha, søt^^
Tilmann er eigentleg verdens mest irriterande person, men sjølvom me held på å drepe kvarandre heile tida, ler me så masse at det ikkje gjer noko.

Eg har invitasjon til huset til Tilmann anytime. Far hans henta han, og sa at eg var valget deira etter Tilmann, men dei har to jenter frå før. Haha, så koseleg. Eg som trudde ingen ville ha meg:P
Har invitasjon til Juan for å ete tortillas óg. Ah, me har masse planar ilag no.
Iiiiih, 26. november er det fotballkamp! Ikkje kva som helst! Det er Champions League i Lisboa, Sporting-Barcelona! Eg, Charlotte, Tilmann og Juan og mora og broren. Ih, life's good.
Og 15. november drar me til Algarve. Blir lett ein tur og to over spanskegrensa, skal eg tru Luis.
Eg er altfor heldig:) Har to familiar (tre med den i Noreg), kjekke venner og alt er chill. Eg plukkar verdas beste appelsinar på veg heim frå skulen. Say no more.

-The first time you ever feel alive, is the first time to break the chains-

May the moments last forever.