Right here in the place where I belong

Here I am - This is me. There's nowhere in the world I'd rather be.
Here I am, so young and strong, right here in the place where I belong.

Nettet har endeleg bestemt seg for å fungere igjen, etter over ei veke.

No sit eg og Dúlio og henger på senga til Vanessa. Me har spelt fotball i to og ein halv time mot nokre venner av Dúlio frå Lisboa. Herleg å spele fotball! Sjølv om eg var litt nervøs, som einaste jente mot mannfolk mellom tjue og tjuefem, som bl.a. spilte på ungdomslaget til Sporting og Lisboa for nokre år sidan. Men det er sikkert noko med den portugisiske lufta som gjer folk gode i fotball, for til tross for t par ekstra gram på magen, dårlege sko og gnagsår, greide eg å imponere alle, og score 3-4 mål.
Er nøgd med dagens arbeid.
Er så fantastisk herleg å spele fotball at eg ikkje har ord. Trur ikkje eg har vore klar over kor mykje eg har sakna det.
I løpet av veka skal me til Lisboa og spele med dei same folka. Herleg.Herleg:)

Ellers vert dette siste dagen hos familien Santos. I morgon skal eg pakke kofferten, og flytte meg omlag 40 m ned gata til min koselege nabo Louisa med kattane.
Eg er så glad. Supertrist å måtte forlate desse herlege menneska, men det er den beste løysinga. Eg slepp å flytte til dei eg ikkje liker, for dit skal Charlotte, den tyske jenta som har budd hos Louisa til idag.
Emosjonell berg-og-dalbane desse siste to dagane. Eg har heile tida hatt lyst å flytte til Louisa, og kvar gong det har sett ut som eg kunne komme dit, kunne eg ikkje likevel. Hadde verkeleg ikkje lyst å bu hos dei andre, og igår då det vart avgjort kvar eg måtte, sende Dúlio meg ein melding mens eg var på skulen at han hadde dårlege nyhende.
Eg mildt sagt litt nedfor, men då eg kom heim sa han; Vil du høyre kva som er nytt? Du skal bu hos Cintra.
Eg byrja nesten å grine av glede.

Alt ordna seg til slutt:)
I kveld skal eg spise middag med Louisa, Pedro og Vanda (mine kommande søsken) og kjærasten til Vanda.


Eg har det topp. Er blitt vant til livet og kulturen her no. Kjem til å kysse alle kver gong eg møtar nokon når eg kjem til Noreg att. Eg har allereie begynt å kome for seint til alt, og ha ein ganske likegyldig haldning til avtalar. Veit ikkje om det er positivt. Hadde store planar om å verte betre med å kome til tida og vere meir punktleg, men trur ikkje det går an her. Vanlegvis er folk minst ein time for seine, uansett. Lærarar er minst ti min for seine, og historielæraren min har berre vore der 10% av timane.

Eg har starta på kampen mot kiloane. Sist laurdag sprang eg 7 km på 40 min med Pedro, min nye bror. Litt for raskt for meg, men han spring liksom maraton til vanleg, og dei som kjenner meg, veit at eg aldri vil vere dårlegare.
Om kvelden var me i Lisboa i 27-årsdag til Vanda på ein flamenco-restaurant. Sjølv om det er ein spansk dans, føler eg det er populært her, og er ofte kulturelt innslag. Fantastisk kult.
Etterpå var med ute og såg på Lisboas natteliv. Så mykje folk! Måtte brøyte oss fram mellom store og små, fulle og edru for i det heile tatt kunne forflytte oss.
Eg la meg rundt kl 4 den natta.

Søndag stod eg opp kl 9 og spelte tennis med Dúlio og kompisen hans, David + kjærasten hans.
Etterpå var me i 27årsdag for Vanda igjen, denne gong for familie og venner. Så mykje god mat! Eg var for andre gong i mitt liv (i løpet av denne mnd) så mett at eg heldt på å krepere.
Men mandag hadde eg både gym og futsaltrening, og pådro meg så kraftig gangsperr at eg trur eg fekk forbrent ein del kaloriar.

På onsdag hadde eg gym igjen, og presterte nok ein gong å få vurdering NA (avansert nivå), sjølv om eg ikkje gjorde så mykje. Læraren diggar meg.
Etterpå var eg på basketballtrening. Haha, kven skulle trudd det?
Basketball på torsdag og.

I går greide me å miste futsaltreninga fordi me var på Forum Almada for å kjøpe dei nydelege futsalskoa eg har hatt lyst på i fleire veker. Kvifor vart eg ikkje overraska då dei berre hadde str 44 igjen?
Dei som kjenner meg, veit kor vanskeleg det er å finne sko eg likar. Då eg endeleg fant nokre og blei ferdig, viste det seg i dag tidlig at det ikkje er futsal-sko, men til kunstgras. Er det mogleg?
Eg tenkte at eg hadde grunn til å ikkje kome, då eg måtte kjøpe sko (føtene mine er øydelagd av for dårlege joggesko), men det viste seg at eg mista treninga til inga nytte.
Var der med Charlotte, Dúlio og Sarah, og det endte med at me åt der. På togstasjonen utanfor Quinta do Conde vart me henta av Paulo, kompisen til Dúlio.
Eg var på café med Dúlio frå 11 til halv 1 ilag med vennene hans:)
Café midt om natta. Er normalt her istadenfor pub. Kanskje fordi dei ofte fungerar som bar i tillegg.

I Quinta do Conde er det omlag 30 000 innbyggjerar. Det er ikkje så mykje anna enn hus. Og Caféar. Cáfear over alt. På veg til skulen går eg forbi tre-fire-fem, og berre to andre butikkar.

Dei fleste skapningar eter for å kunne leve. Portugiserar lever for å kunne ete. Trur ikkje det er mogleg å vere ein plass der du ikkje kan få tak i noko spiseleg innan ti minutt, sånn bortsett frå langt ute i naturen.
Masse masse mat! Sjølve maten er sunn; poteter, fisk, kylling, grønnsaker, suppe. Problemet er at dei har så mykje imellom måltidene som ikkje er sunt.
Eg fortelde om kakefabrikken?
Ei kake kostar 60 centimos- ca 5 kr - der. Og dei er vanlegvis på storleik med to hender. Mmm:) Litt ekstra flesk må dykk forberede dykk på når eg kjem att;)

No har eg bakt sjokoladekake:)
Eg veit dykk meiner eg skriv for sjeldan, men dykk må nok berre venne dykk til det. Til no har det vore fordi det trådlause nettet berre funker ein gong i blandt(trur det er naboen sitt), men frå i morgon kjem eg til å bu i eit hus utan PC, og lenger vekke frå det trådlause, så det vert nok sjeldnare etterkvart.

Beijinhos!